بررسی اثرات گیاهان دارویی aloe vera, satureja hortensis, teucrium scordium و مخلوط آنها بر فرایند پیری القاء شده با دی گالاکتوز در موشهای سوری نر

پیری یک پدیده طبیعی پیچیده است که ناشی از تغییرات بیولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در سلولهای بدن است. یکی از مهمترین تئوریهایی که درباره پیری مطرح است، تئوری رادیکال آزاد می باشد. آنتی اکسیدانها می توانند آسیب ناشی از رادیکالهای آزاد را کاهش دهند. گیاهان دارویی بعنوان منبعی از آنتی اکسیدانهای طبیعی هستند که سیستم بیولوژیکی را از آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو ، که منجر به پیری می شود، محافظت می کنند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات ضد پیری سه عصاره گیاهی شامل آلوئه ورا، مریم نخودی و مرزه تابستانی در موشهایی که تحت القاء پیری با دی گالاکتوز قرار گرفته بودند، انجام شد و بیومارکرهای سایتوکاین های پیش التهابی، قدرت آنتی اکسیدانی تام سرم، شاخص پراکسیداسیون لیپیدی و هورمونهای جنسی مردانه شامل تستوسترون و دهیدرو اپی آندروسترون سولفات در سرم جدا شده موش، مورد اندازه گیری قرار گرفت. روش: موشها به مدت 2 هفته تحت القاء پیری با دی گالاکتوز قرار گرفتند. سپس بطور رندوم به 7 گروه تقسیم شدند که تا 4 هفته به آنها دی گالاکتوز داده می شد. درمان با عصاره های گیاهی برای چهار گروه بود. بطوریکه یک گروه ترکیبی از سه گیاه را بدست می آورد و سه گروه دیگر نیز بطور جداگانه مرزه تابستانی(225mg/kg)، مریم نخودی ((200 mg/kg و آلوئه ورا (200mg/kg) را بصورت گاواژ ، بدست می آوردند. همچنین یک گروه بعنوان شم بود که فقط به آن آب داده می شد . به یک گروه نیز ویتامین eبعنوان کنترل مثبت و به گروهی نیز فقط دی گالاکتوزداده شد. نتایج که با نرم افزار spssبدست آمده است، نشان داد که دی-گالاکتوز بطور معنی داری سبب القاء پیری و افزایش سایتوکاینهای پیش التهابی و استرس اکسیداتیو شده است در حالیکه تمام گیاهان این اثرات القایی را بهبود بخشیده اند.